یکی از غلامان امام حسن علیه‏السلام خلافی را مرتکب شد. حضرت قصد داشت او را مجازات کند. غلام برای خلاصی از تنبیه، این آیه را خواند و گفت:
سرورم! الکاظمین الغیظ.(28)
حضرت فرمود:
- خشم خودم را فرو خوردم.
غلام گفت:
مولایم! والعافین عن الناس.(29)
حضرت فرمود:
- از گناه تو در گذشتم.
غلام در آخر گفت:
- والله یحب المحسنین.(30)
حضرت فرمود: تو را آزاد کردم و دو برابر آنچه پیشتر از من می‏گرفتی برای تو مقرر می‏سازم!(31)